Grote poppenrover bestrijdt eikenprocessierups
In de strijd tegen de eikenprocessierups, werd de eerste grote poppenrover in onze natuur uitgezet. De kever die tot een paar jaar terug van nature bij ons voorkwam, is sinds enkele jaren niet meer te zien in België en Nederland. Nochtans is dit insect een welgekomen soort om explosieve rupsenplagen, zoals de eikenprocessierups, in toom te houden.
Eén keverpaar kan al heel wat verorberen: per seizoen consumeren ze zo'n 200 rupsen waarbij één larve een 40-tal rupsen eet en een 13-tal poppen. Dit maakt van de kever een natuurlijke, onmisbare bestrijder die alsmaar vaker wordt geïntroduceerd in gebieden waar ze van oorsprong niet voorkomen en waar populaties nog te klein zijn om rupsenplagen te bestrijden. Zo ook nu in België en later in Nederland.
Maar laten we eerst even kennismaken met dit uniek exemplaar.
Calosoma sycophanta
Ook de grote poppenrover genaamd, is een inheemse kever uit de familie van loopkevers en zien we voornamelijk verschijnen rond juni en juli in bosrijke en agrarische gebieden. Zijn pantser is fijn gestroomlijnd en valt op door het glanzend groen- en koperkleurig dekschild. Een volwassen exemplaar kan tot drie centimeter groot worden, wat de kever tot één van de grootste in zijn soort maakt. Hoewel de kever in onze contreien bedreigd is, verspreidt het leefgebied zich verder over Europa en Azië.
Op het menu van de kever staan larven van verschillende insectensoorten. Vanwege zijn grote voorkeur voor de poppen van rupsen, kreeg de kever zijn naam als grote poppenrover. Vooral de harige exemplaren op de menukaart maakt de kever zo gewaardeerd in zijn soort. De in brandharen omhulde rupsen, maakt hen voor andere soorten oneetbaar. Maar daar heeft de grote poppenrover geen last van waardoor hij de nummer één vijand is in de bestrijding tegen plagen zoals de eikenprocessierups.
Biologische bestrijding
Door het verdwijnen van zijn natuurlijke vijand neemt de eikenprocessierups snel in aantal toe. Het insect ontpopt zich tot een onschuldige nachtvlinder, maar de rups waaruit de vlinder groeit veroorzaakt veel overlast. De brandhaartjes van de rupsen zorgen voor irritatie aan de ogen, luchtwegen en huid van mens en dier. In een goed jaar kan de populatie wel tot drie generaties per seizoen opleveren. Dit jaar zijn de rupsen minder talrijk door de natte zomer van 2021. De frisse temperaturen remden de ontwikkeling van zowel de eikenprocessierups als de zomereik, waar de rups op leeft. Dat is tijdelijk een opluchting, want zodra het weer beter wordt, zal de vlinder zich opnieuw voortplanten.
De grote poppenrover die nu wordt geherintroduceerd, komt oorspronkelijk uit Turkije. Daar wordt deze kever ingezet tegen de dennenprocessierups, een nauw verwante soort van de eikenprocessierups. Bij ons zijn de larven in de lente in de bodem uitgezet, waar ze nu als volwassen kevers uitkomen. De uitzetlocaties zijn zorgvuldig gekozen op basis van een habitatmodel, in de buurt van geïnfecteerde eikenbomen. Met behulp van lichtgewicht zenders kunnen onderzoekers de kevers volgen en hun populatie monitoren.
In afwachting van de eerste resultaten opent dit project veel mogelijkheden voor een betere, natuurlijke en biologische bestrijding van de eikenprocessierups.
